هرکه درباره مومنی آنچه دو چشمش دیده و دو گوشش شنیده ،نزد دیگران بازگو نماید،جزو کسانی است که خداوند متعال درباره انها چنین فرموده:(کسانی که دوست دارند زشتیها در میان مردم با ایمان شیوع یابد عذاب دردناکی برای آنهاست).
حواریون از حضرت عیسی (علیه السلام)پرسیدند با چه کسی همنشینی کنیم ؟فرمود:کسی که دیدارش ،شما را به یاد خدا اندازد و سخن گفتنش، دانشتان را زیاد کند و کردارش شما را به آخرت مایل .
گاهی به بعضی از دوستان و آشنائیان آنقدر اطمینان داریم که فکر می کنیم ،در حوادث نیز فریاد رس ما خواهند بود،لذا یا حضورخدا را کم در زندگی می بینیم یا اصلا نمی بینیم.تا اینکه وقتی مشکلی پیش می آید و از آن آشنا در خواست کمک می کنیم ،با کمال ناباوری آن دوست به پته پته افتاده و هزار دلیل می آورد و یا اگر رک باشد با یک کلمه منطقی نه می گوید.
همین حوادث خود زمینه ای است تا هیچ گاه به انسانها اینقدر وابسته نباشیم و با خود عهد ببندیم همیشه با خدا باشیم .خدایی که از همه کس به بندگانش مهربانتر است.خدا گاهی کاری می کند تا با جواب رد دادن یک دوست ،به سمت خودش حرکت کنیم و اینگونه امور ما را به سمت درگاه الهی هل می دهند.در این موقع دلمان پیش هیچ کس نیست و مائیم وخدا.خدا هم دل شکسته را خریدار است.
دوستان هیچ گاه دل به غیر خدا نسپارید .اگر برای انجام مهمی دل به رابطه و ضابطه بسته اید،از این شرک توبه کرده و راضی به قضا و قدر الهی باشید.مطمئن باشید هیچ اموری گرچه با تمام توان پی گیری شود و همه مردم دنیا جمع شوند ،بدون رضایت خدا انجام نخواهد شد.
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
(1).jpg)
عضویت سریع
